Tijd voor Poezie 4

Als er 1 koppel is dat het ook verdiend van in de poezie betrokken te worden zijn het wel Oxana & Vitaly. Het Russische koppel dat met verve het publiek weet te bespelen, met een acte die grenst aan het ongelooflijke. Theeft denkwerk gekost maar het staat op papier.

Uit mijn pen is ontsproten:

Emotionele Broosheid


Weet je wat men beklijvend noemt
En wat menig mens roemt
Het is te omschrijven als de levendigheid van het onbereikbare
Dat wat op het einde zit van het vatbare

Wat man en vrouw hier doen
Vraagt veel van wat nu is, in de schoen
Het ijle is hen niet gekend
Het is hen meer bekend

De schoonheid komt pas bovendrijven
Als je ze ziet samensmelten, die twee lijven
En dan hebben ze het helemaal voor mekaar
Want dan heb jij ook voor hen een applaus klaar.

Elke keer weer
Daar is hij dan onze russische beer
Zij maakt het allemaal zo verfijnd
Er is gewoon niks dat de act ondermijnd

En dan is daar het moment
Waar ook jij de koude rilling kent
Even geen piratenstrijd
Maar wel echte emotionele broosheid


The Yeti

Taalles 1

Wie onder u graag eens een woordje in een vreemde taal spreekt zal het zeker apprecieren dat er vanaf nu ook een rubriek Taalles op deze webstek voorkomt. Dus aan elk van u zet u vooral schrap. Vandaag tellen we tot tien in het chinees. U ziet het vlaamse woord, dan het spaanse equivalent en dan het chinees equivalent. Tot slot krijgt u ook nog de fonetische uitspraak.

een --> uno --> YI--> scherp i klank tong tegen gehemelte
twee --> dos --> RE --> de muzieknoot met klemtoon op de e
drie --> tres --> SAN --> gewoon zoals het er staat
vier --> cuatro --> SI --> gewoon zoals het er staat
vijf --> cinco --> WO --> klemtoon op de w
zes --> seis --> NJO --> klemtoon op NJ
zeven --> seite --> TSCHI --> de klemtoon op de i
acht --> ocho --> PAE --> klemtoon op de A
negen --> nueve --> DSJO --> klemtoon op de o
tien --> diez --> CHEJE->eerste e is scherp , tweede e is dof


Zo , tot een volgende taalles


The Yeti

Tijd voor poezie 3

Ja we blijven bezig altijd. Tijd nu om ons begin-item eens in de bloemetjes te zetten. De voorstelling begint met een magier en hij vormt ook een beetje leidraad doorheen ons Piratenverhaal.

Uit mijn pen is Ontsproten


Magisch



Hij trekt het in gang
Hij zorgt voor de big bang
Met hem is het lekker spannend
En is je volgende vraag steeds prangend

Hij heeft duizend gezichten
Soms is hij eens mooi
Dan verschijnt opeens de dood
Het bindt het verhaal aan mekaar

Hij weet zich op zijn doel te richten
Hij doet wel eens in het wilde weg een gooi
Plots kleurt alles blauw en rood
Entree van een kolkende menigte, ik staar

Vaak zit in het kwaad veel hoogmoed
Ook zijn hart bloed
Het is een spoortje tragisch
En tegenlijk is het magisch


The Yeti



Tot een volgende Tijd voor Poezie

Vandaag 30 Oktober: Dag 22

Hiep Hiep Hoera, vandaag vieren we onze 100ste show. Feestje!! Werkelijk mooi om zien wat er allemaal geregeld is. Vips in het circus, TV-opnames, een toast achteraf en niet te vergeten: TAART. Mooi ding hoor. Er was ambiance in de zaal en dat kwam het feestje alleen maar ten goede.Iedereen viert, zingt en springt. En ’s avonds, u raadt het al, een chinees feestje. En nu zijn ook daar foto’s van. Niet te vergeten bij de foto’s ook in live – premiere: The yeti eet met stokjes.


Preview voor morgen

--> Het spookt in Madrid
(The yeti en Halloween in Madrid)


Adios Amigos

The Yeti

Vandaag 29 Oktober: Dag 21

Het is alweer maandag, o wat vliegt de tijd
We trekken er op uit. We nemen Metrolijn 5 richting Casa del Campo. Het wemelt daar van de attracties. Als je hier als toerist of als zoeker van vreugde en plezier, niet aan je trekken komt dan heb je aardig wat aan de hand. De perfecte locatie voor een week familiaal vermaak en dat soort van aangelegenheden. Het heeft iets weg van een walibi ,een zoo van Antwerpen en doe er nog maar een ‘de ster’ of 2 uit Sint-Niklaas bij en als je dat allemaal in het Zonienwoud zet, dan heb je ongeveer wat er hier aan de hand is. Serieuze investeringen als je het mij vraagt maar goed het is hier. En dan is er dat meer ( aan metrostation Lago) waar je spontaan bij gaat dagdromen. Ik was eerst een kijkje gaan nemen aan de zoo, leek me mooi maar was niet zo interessant (gezien ook mijn doel van vandaag) om er nog 2 uur in rond te wandelen (twas kort tegen sluitingsuur). Ik ging op zoek naar de plaats waar vanaf volgende week ging uitgevochten worden wie het nummer 1 was in het vrouwentennis. Waar zal ons Justineken het beste van zichzelf geven en vooral, hoe ziet het er daar allemaal uit. Wel mensen, het ziet er geweldig uit. Alles is zowaar indoor en het situeert zich aan het glazen paleis, een 500 meter van het meer. Mooi is het. De natuur en al wat er te beleven valt is heus mooi om zien. Met een karrenvracht aan foto’s trok ik verder. Bij het meer aangekomen was ik al dichter bij mijn doel. Het moet echter gezegd: ik was nog steeds op een dwaalspoor, terwijl al wel 5 mensen beweerden te weten waar ik moest zijn. Na het meer al van 8 kanten te hebben gezien besloot ik de grove middelen in te zetten en het te vragen aan een kajakker op het water. De man in kwestie stuurde mij naar de overkant van het meer en dan moest ik op de heuvel gaan en dan zou ik de tenniscourts zien liggen. Ik ging op de heuvel en jawel, ik zag tenniscourts. Mijn eerste bedenking die ik maakte was of de schaal van dit tenniscourtpark voldeed aan de voorwaarden van een masterstornooi. Op de velden waren kinderen aan het trainen en een of andere tweelingbroer van Rafa Nadal aan het oefenen. Er was een klein gebouw (precies de kantine van de korfbal van Appels) dat moest dienst doen als opvangkamer en douches. Ik wist aan mijn neus dat ik fout zat. Er stopte een wagen aan de parking (die zo groot was al de parking van den aldi in Schoonaarde). De meneer die uitstapte leek me verstandig genoeg om te weten wat ik zocht. Ik zat helemaal fout. Ik moest de overkant zijn. Het was 15 minuten lopen werd me door deze heer ingepraat. Ik begon er de rittepetitjes van te krijgen. Dus ik weer van de heuvel en richting meer. En plots liep het daar… personeel van het domein. Die mevrouw noemde Piz ( en daar is voor de rest niks mis mee) en ze wist in haar allerbeste Engels efkes uit te leggen dat ik aan het kleine ronde puntje voor het meer naar rechts moest. Aaaaaaah, maar dat was fijn om weten. Oja, zeer fijn om weten. Ik ging op wandel, maar nu komt het. Ik was nog geen 20 meter ver of er stopte een toeterende auto. Ik moest instappen, ik kreeg een privé-rondleiding. Cool was dat zeg. Door elke onoverkomelijke barriere reed zij op haar dooie gemak door. Ze wist me te vertellen dat het mij nooit ging lukken om dit allemaal te zien zonder een personeelslid. Ik vroeg haar waarom ik de eer had en zij antwoordde dat dat was omdat ik er zeer vriendelijk uitzag. Ik moet u niet vertellen dat ik vol ongeduld zat uit te kijken naar wat ik zou te zien krijgen. Ik mag zeggen dat het er allemaal heel mooi uit ziet. Foto’s heb ik maar ze zijn niet bepaald scherp. Het was een fijne ervaring om het hele gebeuren al eens op voorhand te zien. Daarna nog afgezakt naar het museo de jamon voor een boterham met buighesp zoals ze die alleen in Spanje verkopen. Toen rinkelde mijn telefoon en vroeg Sainah of ik zin had om wat te gaan drinken. Natuurlijk, the yeti is always ready for fiesta. Een normaal mens denkt dat dat de afsluiter is van de avond, maar the yeti belandde om onverklaarbare reden weer bij de chinezen en het was weer fiesta. En zo besloten we een prachtige maandag.


Preview voor morgen:

--> Bakkerij Jos van het Madrileense Achter-het-hoekse doet zaken
(The yeti and the cake)

--> Schoon volk in het circus
( Vips in town )

--> Wereldpremiere in Madrid

(The Yeti eet met stokjes)

Meer weten en meer zien. Slechts 1 adres http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/

Adios Amigos

Weekend van 26 tot 28 oktober

Waarom duurt het zo lang omdat ik weer updated ben. Wel het was een behoorlijk druk weekend. 5 shows draaien is niet overdreven maar onderschatten mag je het nooit. Blijft gaas geven is de boodschap. Dat doen we dan ook. Zondagavond werd afgesloten met de verjaardag van Li Peng. Mooi feestje. Chinezen en hun verjaardag staat gelijk aan de pan op het vuur in het midden van de tafel en dan gezellig leuk kwebbelen en eten. Foto’s zijn helaas niet van de partij van dat feestje. Wat ik u echter wel bied is aflevering 3 van Aziatische Schoonheden.

Preview voor morgen:

--> Reus in de jungle van Madrid

(The Yeti in Casa del Campo)

Tijd voor Poezie 2

Ons volgende opzet. Een niet onderschatten item in de show: De hoedjes.Het is niet alleen grappig en krachtig. Ze zijn ook geheel waardig het slot van de show. En dat is het uitgangspunt van dit gedicht. Uit mijn pen is ontsproten:

Die chinees met die hoed


Ik kwam eens thuis van werk en daar zag ik wat
Alsof hij me gevolgd had
Vraag me vooral niet hoe hij het doet
Daar is hij weer die chinees met die hoed

Zwierig is de klank
Alle lijven zijn rank
Bedenk het zo gek je wil
Maar dit is pure kunst en geen grill

De kleur is geel
Maar de hoed zegt veel
Ze doen het zo machtig
Het is ook zo krachtig

Met 3 dan nog wel
En ze missen zelden een tel
De storm begint pas echt
Wanneer een renpaard met vier cirkelende hoeden vecht

Ze zijn nu niet meer te stoppen
“Wil dan is iemand zijn hoedje droppen?”
"Nee hoor" zeggen ze dan
Dat is iets wat nu niet kan

Verwacht ze uiteindelijk maar op een hoop
Zeg me dan nu maar waar ik zo een hoedje koop
Het is echt zo fijn
En jij zit hier vanavond, erbij te zijn.

Ik kwam eens thuis van werk en daar zag ik wat
Alsof hij me gevolgd had
Vraag me vooral niet hoe hij het doet
Daar is hij weer die chinees met die hoed.



The YETI

Tot zover Tijd voor poezie
Tot een volgende
Adios Amigos

Vandaag 25 oktober : Dag 17

Jooooo de mannen & de vrouwen.Vandaag was weer zo een dag waarop niks te beleven valt. Tenminste dat denk je tot je uit de bedstee bent en het licht gaat doen van een circus. Showke draaien, jiha. Vandaag weer zalige jamon iberico op stokbrood gegeten. Ze noemen dat hier een boccadillo (broodje).Desperadosje om de dag af te sluiten en de dag is weer om. Vandaag ook foto's gekregen van Sainah. Om u geheugen op te frissen: Maandag stonden we aan een paard (zoek even bij de tekst van maandag en je weet wel waar ik het over heb). Hier zie je nog een grappige foto van the yeti en het paard.

Preview voor morgen

--> veel water stroom door Madrid

( The yeti wast kleren)

--> Madrid word piratendol

( The yeti flyert zich zot)

Vergelijkingsverslag 1

Voor het eerste vergelijkingsverslag leek het me leuk om even in de Sportsfeer te begeven. Wat is het verschil tussen Santiago Bernabeu & San Siro. Wat hebben ze gemeen is een gemakkelijke vraag. Er huizen de twee beste clubs van Europa, of moet ik zeggen de 3 beste.
Real Madrid, Inter & AC Milan zijn toch al wat portefeuilles bij elkaar. Maar infrastructureel nu. Laat ons even zien. De kleedkamers zijn al iets. Bij Real mag je de echte kleedkamers niet eens binnen. Ze tonen je die van de bezoekers. Eerlijk is eerlijk zelfs die is mooi. San Siro is dan weer iets openlijker. Om helemaal gek van te worden. Inter is een gewone redelijk normale kleedkamer, terwijl die van AC echt niet te overziene luxe heeft. In die kleedkamer zit je in een leren zetel en bovendien heb je een tv-scherm met je naam erop. En als het dan nog niet genoeg is krijg je de uitleg wat je goed of fout gedaan heb van je trainer in een decor dat helemaal weggesleurd is uit Star-Trek. Het enige dat daar nog mankeert is en manier voor de trainer om zich over te laten stralen van plaats naar plaats. 2 stadions, 3 clubs en een massa aan geld. Voetbal het is me wat. De foto’s mijn bestekens liegen er niet om. De bovenste twee is bernabeu, de drie onderste san siro. Dat stadium noemt eigenlijk Guisseppe meazza

Adios
Amigos

Tijd voor Poezie 1

Het moet gezegd, het is echt een ferme show. Op deze webstek hoor ik ook heel mooie commentaar en dat doet deugd. Maar toch mankeert er nog iets en dat is de pure creativiteit laten opborrelen.

Dames en Heren, daarom is hier het eerste poeziemoment.

Een showmoment dat een gedicht verdiend. De dames met hun vaas verdienen echt meer. Ik kroop voor hen in de pen. Uit mijn pen is ontsproten:

De Vrouwtjes Vaas

De vrouwtjes Vaas die zijn niet dwaas
Hun vaas is als voor muizen de lekkerste kaas
“ Ze willen er zich zelfs voor dubbel plooien” zei Mevrouw van Royen
“ ’t Is een heel gedoe” zei Meneer Devroe
“ Om jezelf helemaal te verbazen” zei de zoon van boer Frazen
“ En dat allemaal zo verfijnd “ zei juffrouw Uiteynd

De tafel heel erg mooi versierd
’t Lijkt net of men hier alle dagen een feestje viert
“Zwijg stil want daar komt het al” zei de heer Bal
“Tis weer tijd voor sport” zei een dame heel kort
“ Ze gaan weer stunten, kijk dat aan” zei die vent met die smoking aan
“ En zo gaat het alle dagen door” zei buurvrouw Taloor

En dan is het maandag
Wanneer je geen vaas bespeuren mag
“Das hun dagje uit huis” zei jongeheer Kruis
“Een drukke dag int straat” zei de dochter van de supermarktmagnaat
“ Iedereen loopt met ze mee” zei een journalist op tevee
“ De mensen willen gewoon een foto” riep die kale vanuit zijn auto

Toen viel de avond eens te meer
En de volgende dag waren ze er weer
Je kan het echt op je vingers tellen
Je zou er eigenlijk perfect een ticketje voor kunnen bestellen
De vrouwtjes Vaas die zijn niet dwaas
Hun vaas is als voor muizen de lekkerste kaas



The YETI

Ik sluit hiermede de eerste Tijd voor poezie af.

Bovenaan ziet u foto's van de vrouwtjes vaas.

Vandaag 24 oktober: Dag 16

Spanje is zonder meer onveilig, nu we al een paar dagen met een groep chinezen door de metro cruisen. En je ziet dan iedereen zo kijken, hoor jij daar bij. Ja, idd ik hoor daar bij. Dus als ik nu is zeg met alle chinezen maar niet met den dezen, dan ben je echt wel even bezig.
Nee, het zijn een bende vriendelijke chinezen. Je gaat er op de duur echt van houden. Zet nu gerust even de plaat ‘we are family’ op, das gewoon de perfecte sfeer. Ik zie u allen graag en zij mij blijkbaar ook, wist de trainer mij te vertellen. Om het met een Clouseau-statement te zeggen: Mensen, neem een blaadje en noteer, doe maar chinees ik wil nog meer. Lalalalala.
Deze morgen was het Masterclass. 300 jongens en meisjes tussen 6 en 10 jaar van de circusschool die komen kijken wat het is om een professionele circusartiest te zijn.
Wow, wat een menigte. En de komende 2 weken is het weer van dat, maar dan 600. En continu de vraag van de juffrouwen of de reus ook een circusartiest was. Gezien het leven soms echt en circus kan zijn, heb ik maar een vertwijfelde SI geantwoord.
Volgende masterclass krijgt u foto’s te zien. Het fototoestel was om de een of de andere reden spoorloos verdwenen. Volgende Masterclass beter.
Voor de rest is het weer showke draaien vandaag. En zekeringentjes heb ik ook gekocht vandaag bij een heel erg lieve meneer. Duizend kleine schuifjes en die meneer (die blijkbaar mijn bedovergrootvader nog had gekend) wist, letterlijk waar, te zeggen wat er in elk schuifje zat. Ja hoor en dan was de show weer is afgelopen maar niet getreurd. Morgen is er weer eentje. Zo en alleen zo gaan de avonturen van the yeti, on and on. Voor vandaag doe ik alvast het licht uit. De muziek zal langzaam uitfaden. Als het goed is slaap je als die uit is.

Zo vrienden, tot een volgende


The Yeti

Adios Amigos

Preview voor morgen
--> Er worden bomen gekapt in Madrid tot snoones
(the yeti knapt even een uitslaapuiltje) J

--> Chinees eten het geheim
(the yeti op de koksschool bij de chinezen)

Retroverslag 1

Ik neem jullie even mee terug in de tijd. Nee ik ga niet mijn vriend Barabas bellen en ook niets anders fantaseren. Nee we gaan terug in het brein van The yeti. Gisteren liep ik rond in de stad.

Op zoek naar een vislijn om dingen terug op te vissen uit het verleden. Tis niet zozeer een lange vislijn dat ik nodig heb. Wel één van een behoorlijke lengte hoor maar vooral een stevige. Breek er vooral uw hoofd niet over alstublieft wat daar juist achter zit. Weet gewoon dat het klopt wat ik hier vertel.

Toen ik de vislijn had gevonden, moest ik nog uitzoeken waar ik naar ging vissen.

Toegegeven voor het eerste retroverslag duurde dat niet echt lang.

Laat ons een het avontuur oprakelen van een avondje Rode plein in Moskou.

We schrijven Kerstperiode 2006.

Om eerlijk te zijn het is een pracht van een plein en je moet er is geweest maar er zit verdorie een historie achter waar boeken over volgeschreven zijn. Met een, op zijn minst gezegd, grappige bende op tour. Wat betreft de lokale bevolking merk je toch wel het contrast tussen de russische mentaliteit en de pro-europese mentaliteit. Niet tegenstaande zijn er ook heel wat Europese aangelegenheden die je terugvindt in dit land. Wou je schaatsen, geen probleem er staat dezer dagen altijd een piste op het Rode plein. Kerstmarkt moest je even zoeken maar vond je er ook en over de koppen lopen is daar geen gezegde, dat is daar gewoon zo. Heel simpel, wil je ergens heen, dan is het jezelf door een menigte wroeten. Dit wel alleen op feestdagen rond de kerstperiode. Maar Moskou het is een droom geweest en die droom is in vervulling gegaan. Ik laat u meegenieten van een aantal sfeerbeelden. En zeggen dat ik daarvoor het beroemdste konijn ter wereld moet bedanken. Jaja, tis me wat.

Vandaag 23 oktober: Dag 15

Daar gaan we weer, o ja , daar gaan we weer. En hebben we er zin , ja hoor, we hebben er zin in. De show is mooi en ze zal er weer staan en nog liefst als een huis. Als het staat als een chinese tempel is dat natuurlijk ook goed. Vandaag begonnen aan mijn I-know-sheet. De complete santenboetiek van loom tot toestel doorweven met kleurtjes en symbooltjes en digit-presets. Mooi werk waar je achteraf nog deftig wat plezier van hebt. Manman , als je er wat voor doet kan het mooi zijn.

Dames en heren in de reeks mooie aziatische vrouwen is dit aflevering 2. Ik stel u bij deze voor aan onze model van de dag. Voor de dames is er vanaf morgen ook de reeks mooie aziatische mannen, dit geheel zonder bijbedoelingen.

The Yeti

Preview voor morgen

--> Terug naar excentrieke school met reus

(The yeti op de masterclass in circo Price)

--> Medicijnen voor lampen gekocht in spanje door een reus

(The yeti koopt zekeringen)

U ziet, hoort en bent er natuurlijk zelf ook terug bij , morgen, http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/

Het adres voor een lach en een traan en toen kwam er een zwaan... Neeje, das erover.

Voor een keertje meer komt u uit bij Bartje de beer ... Die klinkt wel

Tapaatje hier, tapaatje daar, kom effe naar Madrid en ik maak ze zo voor je klaar... Ja dat is em.

Adios Amigos

The yeti

Vandaag 22 Oktober : Dag 14

Ge gelooft het nooit maar op een dag als vandaag kan ik echt alleen maar zeggen : I feel like in heaven. Wat is er toch maar allemaal aan de hand. Vandaag ontbijten om 10u45, leuke tijd. En om 12 uur de bus op met de chinezen. We gingen, en ja u hoort het goed, sightseeing doen met chinezen. Om u een idee te geven das minder erg dan met Japanners, maar toch ook nog vrij onoverzichtelijk. Enfin, wij mee. God, jongens toch. Mijn vooroordelen voor sightseeing met die mannen vielen met bosjes van boord. Azo ferm. Eerste stop: de plazza espagnol. Daar staat een standbeeld met ruiters op paarden (reusachtig standbeeld). Het duurde welgeteld 5 minuten of het standbeeld zat vol chinezen. 'Hey, kijk' riep een nederlandse meid ( Sainah): er zit een belg tussen de chinezen!' En daar was ik. Even komen piepen kan geen kwaad. Die paarden zullen ook gedacht hebben: Al die chinezen en dan nog nen belg. Achja, sightseeing, je weet hoe dat gaat. Wij terug de bus in. Het fototoestel terug in het fototoestelzakske en GO! Volgende stop meneer de chauffeur. En jepla , wij weg naar de volgende stop. Pallaccio Real. Mooi man, echt heel mooi. En wat ik u nu ga vertellen, slaat elk vorm van werkelijkheid. Alle Chinezen wilden met mij op de foto. Kheb er zo een 10tal in mijn nek gehad. Het kan allemaal bij the yeti. En dan waren er zelfs Britten die vroegen of ik bekend was ofzo. Achja , dromen het kan altijd, nietwaar.

Als een chinezen rond je ligt te lopen en perse leuk wil doen rond jou is de oplossing: leg hem over u schouder. Voorbeeld ziet u hier. Heel gemakkelijk hoor. Diegene die met mij op de foto staat, a.h.w. in mekaar gehaakd, is de kleinste en tevens beste vriend van the yeti : Cheng qin

Na die fotosessie ging het weer richting bus en deden de fototoestellen weer hun verdwijntrucske. Toen was het tijd om even de dorst te lessen en de chinezen tapas te leren kennen. Dit tafereel speelde zich af op de plazza major. Een binnenkoer, twee à drie keer zo groot als de grote markt van Dendermonde. En mag ik dan nu u aandacht voor de laatste locatie: Santiago Bernabeu. Met de chinezen naar de officiele Real Madrid Store. Ze wilden ne souvenir. Asbakken , poppekes, sjallen. Allemaal verkocht aan chinezen. En The yeti... die liep buiten als zijnde de nieuwste aanwinst van Real Madrid BasketballTeam. Ja, tkan verkeren in het leven. De bus lag vol met in slaap vallende chinezen. En 's avonds gingen we samen eten. Naar assia in the wok nog wel. En twas lekker. Zo en alleen geraak je china nooit beu. Wees gerust we zijn het helemaal nog ni beu. Integendeel. Tot slot, nog een gepaste 'Dank u' aan de man die, misschien ook van mij in het verleden, week na week een tikkeltje grijzer wordt. Thanks for the trust. We love it.

Vandaag 21 Oktober : Dag 13

Zozo, allemaal hartelijk welkom in de cyberlight EHBO. Vandaag 2 cybers terug online gebracht. Het loopt lekker, nog eentje wisselen en we zijn weer vertrokken. Het loopt, het draait en we doen het graag. 2 showkes, moet kunnen. Wat is het madrileense circusleven toch fijn. Even iets helemaal anders: Wil de uitvinder van popcorn met zout nu de zaal verlaten en de uitvinder van die met caramel even langs mij passeren. Het is me wat met die 2 soorten popcorn. Ouders die een zoet en een zout kind hebben staan al gauw te kijk met een rekening van 7 euro. Bussiness, het is me wat. En tot slot nog even dit : Wie dacht dat hier geen meiden bij waren die had het toch wel mis, toegegeven Holiday on ice heeft een ruimere keuze. Om u een idee te geven wat ik bedoel ziet u hier een foto van de pracht en praal van de Chinese vrouw.

Vandaag 20 oktober: Dag 12

AH. Dag beste vrienden allemaal. Vandaag is het de allereerste 2-show day (altijd ferm). Ondertussen maken we een stand van zaken van onze sparelampen en is het tijd om eens een cyberlight EHBO in te richten. Maar bon de showkes gingen goed. De metro in , de metro uit, showkes doen en weer hetzelfde verhaal richting hotel. Twee showkes, het is vermoeiend maar het blijft leuk. Tweede showke de zaterdag is gedaan om 23u30, laat maar toch cool.

's Avonds was het tijd voor een Spaghetti à la Yeti. Hij was lekker, zeg dat we het gezegd hebben. By the way geproefd en goedgekeurd door Fré.

Tis ni veel maar da was vandaag.

Preview voor morgen

--> Spaanse radio in circo price

--> Zondag is ook 2 show day

Vandaag 19 Oktober: Dag 11

Holadijee, holadijoo, holadijoepsasa, holadijee. Maten, makkers, San Miguel ( de plaatselijke cerveza). Ontbijtje in de Partida en jepla, ribbedebie. Onder het motto, laat het ons is wat goedkoper doen, gaan we op zoek naar een winkel van Movistar, een spaanse telefoonmaatschappij. In mijn allerbeste spaans tracht ik het uit te leggen en een klein uurtje later wandel ik buiten met mijn nieuwe aanwinst en een spaans telefoonnummer. Vandaag alweer om 20 uur show, khad even tijd. Dus deed ik een terrasje en ging ik kijken naar een keten die ik al een tijdje niet eer gezien heb. El Corte Ingles is en gigantisch concern waar je letterlijk voor alles terecht kunt. Onder botste ik op een plat dendermonds verkeersbord, dat de weg moet wijzen naar de eerste de beste taverne achter de hoek met de naam Bij de Jos. U ziet hier de spaanse en tevens plat-dendermondse verkeersbordvertaling.'s Avonds was het weer tijd voor een drankje deze keer in de Partida. De avond was weer om. Mijn Spaghetti was ook bijgekruid. Morgen is hij top.

Preview voor morgen :

--> Madrid geinjecteerd met dubbele ladingen Piraten

(The Yeti draait eerst double-show-day)

--> Italiaanse saus verdwijnt spoorloos in Madrid

(The Yeti eet Spaghetti )

Voor alle details, ben u op het juiste adres bij http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/

Adios, amigos

Vandaag 18 Oktober: Dag 10

Geloof het of niet maar de spaghettisaus is eindelijk tot stand gekomen, ze moet nu nog een dagske trekken. Cool vandaag showke draaien om 20 uur. Laatste dag in Madrid met Hein. Kerel , we zien mekaar nog. Op de afbraak is hij erbij en als het van mij zou afhangen laat hem er dan bij zijn in Almeria ook. Hein rulez en dat hebben ze geweten in het circus. Showke was weer aangenaam. Voorts zijn we wat gaan eten in de lounge bar, dat was het dan. Verder niks speciaal

Preview voor morgen

--> Een reus aan de madrileense fonteinen
(The Yeti op plaza Colon)
--> Pittigere italiaanse saus op Spaanse bodem
(The Yeti kruid zijn spaghettisaus optimaal)
--> Ola, como esta? Es Tambien, Movistar
(The Yeti koopt een Spaanse telefoon)

Vandaag 17 oktober: Dag 9

Jepla, hier zijn we weer. Vandaag was het de premiere en het was er 'caramel' op. Het enthousiasme van het spaanse publiek droop van de muren van het Circo Price. Na een dag van tapeke hier, looplichtje daar en de laatste strubbelingen die helemal logisch zijn voor een premieredag, was zo een laaiend enthousiaste menigte wel erg fijn. Achteraf een drankje zoals het bij een premiere hoort ( schoon volk was er natuurlijk ook) en dan tapas aan de gekendste caravan in de hele stad. Zonder meer een fijne avond. Ja, we zijn weer vertrokken voor een paar showkes. Al wie zin heeft, kom effe langs. Madrid is de piratenstad bij uitstek op het moment. Ook nog even dit. Er was maar 1 'star of the evening'. Ze heet SARA. Ze is de dochter van de hoofdfiguur uit circo los horrores en tevens de sleutelfiguur in heel dat circus. Zij wou persé met mij op de foto en ik heb haar beloofd dat ze op mijn weblog komt. Bij deze is dat dus gebeurd. Die meid is TOP. Ze is er nog geen 8, maar ze heeft het helemaal. Wat u ook nog ziet is de meest spontane foto die die u ooit van mij online zag. En dat dan nog met twee mensen die ik echt kameraden mag noemen. U ziet Bert, Bart en Jeroen. Enjoy. BTW. Ik zei : Neeje, ge moet op dat ander knoppeke duwen. Voor ik het vergeet: de foto die u ziet met de dame met het rode hoedje, is voor mij een heel speciale foto. De eer hebben om met Jan en Len Aarntzen op de foto te staan, is me erg genegen. De ontwerpers van decor en kostuums.

Vandaag 16 oktober: Dag 8

ZoZo, daar zijn we weer.Tlijkt wel het hele tijd geleden. En toch is het nog geen 48 uur. Maar het is van dat. De set staat er, de zeilen zijn gestreken, kostuums uitgepakt en uitgehangen, kabels gelegd en lampen gehangen en gezet. Je steekt er enigzins wat tijd in maar dat is normaal gezien het plaatje dat je uiteindelijk tot stand wil brengen. Mijn Powercity staat er weer en het is weer christmas in town met de lichtslangen errond. Gisteren hebben we het hele ding opgebouwd , van 's morgens tot 's nachts ( programmatie ingerekend) vandaar dat de dag van gisteren ontbreekt. Het ging hard maar ht staat er. Vandaag hadden we doorloop en ik kan u vertellen, met voor de eerste keer de echte circussfeer, het zag er mooi uit. Zo , voor de rest geef ik er u nog een paar foto's bij en vanaf morgen ( premiere van de show in Madrid) krijgt u weer elke dag 'Vandaag in Yeti-Land' op u bord.

U ziet het en u hoort het op http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/

Preview voor morgen:

--> de Spaanse Televisie komt langs voor een dubbel live-report

--> Premiere van Piratas Piratas in Circo Price Madrid

Vandaag 14 oktober : Dag 6

Dag vrienden en vriendinnen. Vandaag nam de Yeti rustdag. ‘t Was nodig want hij was er moe. Morgen is het de dag der ontplooiing van de set. M.a.w. , we gaan bouwen. Gisteren was het een heel zware dag geweest dat hebben jullie allemaal kunnen merken aan mijn 2 pagina en een half lange verslag. Vandaag heb ik gehouden op een avondwandelingetje langs het museo de jambon. Dit is een keten waar de rauwe ham je tegemoet komt en waar je kan smullen tot je er bij neervalt. Helemaal in the yeti-style. Jezus, wat klinkt dat mooi. Ik doe hem nog is. Helemaal in the Yeti-Style. Nice. Heel lekker en niet duur, behalve als je naar de echt goeie ham grijpt. Ik heb gezondigd vandaag en heb 100 grammen buighesp ( in het Oost-Vlaams Appels vakjargon, het woord voor een heel dure ham) gekocht voor de prijs van 8 euro 49 cent. Duur maar zoooooooooooooooooooo lekker. Goed voor één keer in de zoveel tijd. Je bent nu in Spanje dan doe je dat. Jambon Iberico en nog wat hete dat beest. Voor de liefhebbers, die moet je echt in Spanje komen eten, das hier heeeeeel lekker. Laat het smelten op je tong en dan ben je goed bezig? Voor de rest was er dan nog wat gekeuvel op de bekende plaats bij de caravan op het binnenplein van Circo Price. Dat was het vandaag , de spaghettisaus en de spaghetti zijn wegens ontbrekende ingrediënten opgeschoven naar morgenavond.

Zo vandaag was het eens een korte.
U leest het op http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/
May god continue to bless our souls and viva Boma in museo de jambon.

Adios Amigos

Preview voor morgen
--> Levendigheid aan Circo Price: Veel kabaal en veel materiaal
(The yeti bouwt in Madrid samen met tourcompaan en nog een hele hoop mensen de set)
--> Italiaanse slingers en rode saus in hartje madrid
(The Yeti en zijne spaghetti)

Vandaag 13 oktober : Dag 5

Help!! Vandaag heb ik echt een degout opgelopen. Eentje van kunst dan nog wel. En dan vraag je jezelf af, doet dat pijn? Het antwoord is in die zin ontstellend dat ik wat voelde rammelen. Ik heb mijn creatief brein, dat na vandaag blijkbaar een heel eigen leven ging leiden terug proberen op zijn plaats zetten met de hulp van seconde lijm en gaffa tape maar het was eerder een poging dan een gelukte kans. Het ging wel hard. Vandaag stond ik op en had ik absoluut geen zin om mijn hoofdtelefoon van mijn hoofd te doen (phil collins & daft Punk, mijn 2 beste hoofdtelefoonvrienden)of om überhaupt uit mijn bed te komen, maar dat kuismieke, waarover ik reeds wat vertelde, besliste daar toch wel weer anders over.Dus was ik uit mijnen tram en begon de dag. Ik deed mijn eerste poging om Fré (mijn tourmaat), de selfmade cursus Spaans aan de hand te doen. Ik gaf hem mijn ‘Spaans voor Dummies’ maar dat bleek vergeefse moeite zei hij ’s avonds. Ach, het komt wel. Ik ging op wandel ( gsm vergeten, enfin onbereikbaar tot en met). Metrootje in ( nummer 5 en 3 vandaag, maar dat zegt jullie nog niets natuurlijk) en metrootje uit bij Atocha. En we gingen op stap. Eerste stopplaats. Het illustere prado. Een mastodont van een gebouw is dat, waar je kunst vindt dat het je oren uitkomt. Een ticketje kost 6 euro (voor de geinteresseerden) je gaat binnen langs de zijkant onder het alziende oog van Goya, wiens standbeeld daar prijkt. Je bent in een halfrond en je moet eerst voorbij een metaaldetector. De security loopt rond met knuppels en handboeien dus je gedraagt je best. Dan heb je 4 desken: de infotel desk (alwaar je zo een audioguide kan huren), de education desk (als je met je school even langs komt), de art-desk ( voor specifieke kunstvragen) en tot slot de infodesk ( voor een plan van het museum en de klassieker der klassiekers: Meneer, waar is het toilet hier?). Die laatste moest ik hebben. Ik zie u door het computerscherm heen knikken dus u kunt er zich iets bij voorstellen. Ik was eindelijk binnen. Wat ik u nu ga vertellen dat geloofd u niet, dat moet u zelf komen ontdekken. Dit is echt teveel voor een gewoon mens. Wou je een Rubens zien, en dan nog liefst ‘de 3 gratiën’. Hier is het mogelijk. Ik ben groot, maar de werk is groter. Geloof het of niet maar Van Ostade, Van Dyck, Brueghel, Bosch, Botticelli, Tintoretto, Rembrandt, Goya en Velàzquez. Sorry, als ik iemand vergat. Een heel erg mooie schilderij vond ik wel ‘The garden of earthly delights’ van Hieronymus Bosch. Ik kan er wel 2 uur naar staan kijken en toch altijd nieuwe dingen zien. Ik kwam buiten en ik dacht dat ik de wereld had zien voorbijflitsen, zo mooi was het. Tijd voor een verademing dacht ik bij mezelf. Die verademing vond ik er net naast. De Jardin Botanique is een tuin, waar mijn moeder zou van dromen, maar die ik niet wil onderhouden ( kzou gewoon niet rondkomen ).Bloemen die tot de verbeelding spreken en bomen in alle soorten, zelfs palmbomen. De rust is er geweldig. Op een bankje in de zon, gazetje lezen. Ik ben er ook de madrileens vrouwenbond tegen het lijf gelopen die blijkbaar in een discussie verwikkeld geraakt waren, dat het stille fontijntje dat er op dat ronde pleintje stond a.h.w. zwaarder begon te kabbelen. Er liep ook een tentoonstelling daar. Met een reeks foto’s en een song daar omheen werd de mens en de aarde met haar problemen voorgesteld. Mooie tentoonstelling, hard langs een kant, geloofwaardig langs een andere kant. De titel was Hard Rain. En dan ging het verder door de natuur richting de uitgang van dit tuintje. Mooi. Volgende halte. Honger. Zoals aangekondigd: Burger King. Dienen Tendercrisp hadden ze vernieuwd. Geeft er een lap op: met mosterdmayonaise en honing. Mijn eerste reactie: Ok dan… Op gevaar van eigen leven bestel ik eentje. Die mevrouw vroeg, tot eigen ontsteltenis, tot 2 maal toe of ik echt geen giganticomenu wou, terwijl ik duidelijk een klein menu wou. Je moet dingen in je leven durven scheiden. Groot is niet noodzakelijk een groot menu. Het is niet dat het super is maar het geeft een ander toetsken dienen honing. Klaar. Tijd voor iets nieuws. Ik moet toegeven, ze hadden me op voorhand gewaarschuwd voor wat ik nu ging doen. Let op spraken ze, ‘je komt er met een heftige dégout buiten’. Ik wou en ik zou zelf beslissen wat mij dégouteerde en wat niet. Ik ging naar Thyssen-Bornemisza. Met de kennis die ik nu heb mag je het voor mij gerust het huis der kunstgoden noemen. Je komt binnen eerst een poort door en dan een zaal binnen, die zalmrose ( bijna oranje geschilderd is). Voor mij geen temporary exhibitions, enkel the real stuff. Een ticketje kost ook hier 6 euro ( alweer voor de geïnteresseerden ). Als je graag weggeblazen wordt, is het op dit 3 verdiepingen hoog gebouw dat je moet zijn. Je begint op de tweede verdieping en komt zo terug naar de ingang . Op de tweede verdieping is het al onmiddellijk tijd voor Van Eyck en Memling. Om zot te worden. Dan denk je, dat was het voor deze verdieping maar dan komt er ineens nog een Titiaan langs en een Caravaggio. Het moet kunnen blijkbaar. En dan denk je, dat was het. Nee, je bent mis. Ze smijten der nog is een Rubens bovenop. Ik, totaal van de kaart, naar de eerste verdieping.Wie kom ik daar tegen: Hals, Manet, Pissarro & Degas. Ik kreeg kippenvel van die laatste schilderij : The swaying dancer van Edgar Degas. In 1 woord: Waaw!! En dan sta je daar dus voor. Dus, echt zo op 15 cm van uw neus hangt die schilderij die hij maakte. Raar.
Als ze je dan ( met nog 15 meter gang te gaan) trakteren op Monet, Cezanne,Van Gogh en Toulouse-Lautrec dan is het gedaan met je realiteitsbesef. Andersom kan je natuurlijk ook redeneren, dat je realiteitsbesef groter wordt vanuit dat perspectief bekeken dat er nog mensen bestaan die echt wonderen op papier kunnen vastleggen met verf, water en olie. Even stilstaan bij twee megaferme werken. De watermolen ( Van Gogh) vind ik een heel mooi werk. Ik denk echter dat het een beetje duur is voor op mijn kamer. En van Toulouse-Lautrec is het toch echt wel de roodharige met de witte blouse ( doet me aan men zus denken) die je doet inzien hoe mooi kunst kan zijn. Ach ja. En dan denk je echt nu heb ik het gezien t’is mooi geweest en ik ben lichtelijk in de dégoutsfeer maar het valt allemaal nog wel heel goed mee. Dat is het geval tot je begint aan de ground floor. Nu is het echt alle register open. START! Modigliani, Picasso, Léger,Popova, Lissitzky,Moholy-Nagy, Miro, Kandinsky, Rotko, Dali en Modrian. En dan ben ik er nog vergeten ook. Roy Liechtenstein bijvoorbeeld. Het aller-aller-allerbeste gewoon. Mag ik is wat suggereren. Je zet je walkman op en loopt door de ground floor van dit museum en de muziek die speelt is Nessum Dorma uit Tosca van Pucinni. Ik kan u vertellen, het is om waanzinnig van te worden. Even een paar bedenkingen toch. We zijn in de afdeling van het experimenteel avant-garde gedoe met bv. Piet Mondrian. Het wereldbekende schilderij New York City, New York wil ik toch even benaderen. Ik heb hier in Madrid, in onze Toolcase een paar rollen gaffa mee. Wel , luister: Ik maak mezelf een doek, ik verf 1 kotteken geel en voor de rest plak ik er rechte stroken (geel, rode,zwarte en blauwe) gaffa op en ik heb hem ook gemaakt. Er is echter één probleem, er was iemand u voor. Die man was waarschijnlijk afficheplakker van beroep en had wat tape teveel in een paar kleuren. Als je dan ergens hoort dat de straten in New York allemaal recht zijn en dat er een chinees daar een huis heeft gebouw. Enkel en alleen dan mijn beste vrienden kan je een compositie maken die enigszins gelijkt op die van Mondrian. Een Dali is dan weer heel scherp getekend. Zijn ervaring op het doek over ‘1 seconde voor je wakker wordt uit een droom’ is op zijn minst gezegd geslaagd. Die vind ik trouwens heel mooi. Liechtenstein is dan weer hypermodern en zijn ‘Women in the Bath’ had net zo goed de allernieuwste barbiepop kunnen voorstellen. Zo, ik wandelde buiten en had vandaag zo perplex gestaan dat ik buiten op het bankje even moest gaan zitten. Dit was zonder meer een speciale dag in het leven. De dag waarop ik kunst zag zoals een mens enkel kan omschrijven wat het is, als hij ook zelf dusdanig wat gezien heeft dat in die mate opweegt tegen wat hij zelf ook kan, dat hij een gevoel van creatieve explosie doormaakt. M.a.w een dag die in het geheugen gegrift blijft staan. Zo een dag waarop je luidkeels zou becommentariëren: Leest de gazet! Het was in orde. En nu tijd voor ontspanning. En het ging naar de Dome van Basketball Club Real Madrid. Tot overmaat van ramp was enkel het clubhuis open en de zaal niet. Dus die zaal is voor een andere keer maar kheb wel een foto mogen nemen met de ULEB-cup en das heeeeeeel fijn. Aanschouw één van de mooiste basketbalbeker die er zijn. Toen ben ik dan maar terug afgezakt naar Circo Price alwaar het weer tapasavond bleek te zijn. De hele meute bijeen en dat onder het gezang van een Nederlandse hoogvlieger, die toevalligerwijs Andre Hazes heet. Als je daar nog aan toevoegt dat er wijn aanwezig was en ook nog en gitaar,mondharmonica en een accordeon dan zit het spel op de wagen. Tot slot nog even een boom opzetten over de madrileense straatmuzikanten, bij ons( in België) zijn dat mensen die enkel een instrument hebben, hier vinden ze ht normaal dat die mensen door een heel geluidssysteem versterkt zijn. raar volk hier. Zo een violist met een knoert van een box ernaast en dan zo een violenkist met 20 centjes en 50 centjes. Gewoon helemaal zot deze stad. Zo mensen ik ga u laten. Dit was een hele portie typen, zijn er foutjes ingeslopen dan haal ik er die nog wel uit.

Check het op http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/

Preview voor morgen

--> Rode saus in Reuzenland en ook nog slingers, is er iemand jarig?
(The yeti maakt spaghetti in Madrid)
--> Greenpeace in Spanje er verdwijnt vlees met hopen
(The yeti in Museo de jamon)

U ziet en hoort het morgen in een nieuwe ‘Vandaag’

Adios Amigos

The Yeti

Vandaag 12 oktober: Dag 4

Onder het motto: Geeft er een lap oep! We waren om 10 uur ’s morgens paraat bij Circo Price om er onder een lekker Spaans zonnetje onze kisten uit de trailer te lossen en ze onder het afdak te rijden in afwachting van verder conservering. Ja, zo klinkt het wel goed. Het ging eigenlijk wel hard, op een uurtje waren we leeg. Spanjaarden doen een siesta van 14u tot 17u omdat het dan wat warm is om te werk. Ik ga u eens wat vertellen: een belg werkt gewoon door. Alleen ik maalde er niet om. Ik word er ten slotte voor betaald om dat te doen dus het is een mooie zaak dat ik mijn hele kistenhandel kon optimaliseren. Mijn lampjes mooi gelabeld en de hele zaak onder de loupe genomen, zodat er niets in de weg staat van het goed functioneren van de hele set. Goed begonnen, half gewonnen is hier zeker op zijn plaats. Een ietwat leuk gegeven was dat de cast van dat ander circus daar ook rondliep en er enigszins beter uitzag dan de avond ervoor toen ze hun horror ten beste brachten. Ach, wat is dit toch een mooi leven. Het werd 25 graden en je voelde je goed want alles kwam optimaal te staan. Toen we er mee klaar waren, was het tijd voor een bescheiden tapas-afternoon-moment. Als het waren de eerste van ongetwijfeld veel caravan-rocks die nog gingen volgen. Met op de achtergrond een accordeon en een gitaar komt het echt helemaal goed. Eten gingen we dan doen bij de italiaan ( cliché cliché),alwaar ht tijd was voor pizza ( cliché cliché). Onder het oog van de jarige onder ons was het een mooie dag geweest en namen we (mijn tourmaat en ik) afscheid van de hele meute en begaven ons richting dat bekende adres: Matrasweg 101 in Dromenland. Ja, het is 101 want 100 is het bed dat ik gisteren gebruikte en dat is een projectje voor morgen om het weer slaapklaar te krijgen. Het komt goed , maakt u zich vooral geen zorgen. Het nationale feestgedruis van vandaag was in het laat in de straten wel te merken wil ik er tot slot nog wel even aan toevoegen. Het ging er zo goed als incidentloos aan toe al heb je altijd heethoofden die geen water kunnen vinden om zichzelf te blussen. Dan maar uit pure frustratie van het geen geld hebben voor het kopen van een fles bij de chinees ( onze favoriete zakenman, remember de zonnebril) even de stadskraan ten volle benutten. Ik zeg altijd moet kunnen, je bent in Spanje. Het is misschien de cultuur van die mensen. Ja, je weet het niet. Ik leer het nog wel, kben hier nog wel even. Zo, het enige wat ik nu nog kwijt wil is dat ik hoop dat er iets aan onze installatie is dat toch op de duur begint te lijken op een ooivaar. Vraag me nu nog niet wat en vraag me ook nog geen clous maar laat me zeggen dat het jullie enige tijd zal zoet houden.

Ik zie jullie ook allemaal graag.


Adios amigos

The yeti


Preview voor morgen

--> Gebouw der kunst vereerd met lopend kunstwerk
(The yeti gaat naar het Prado)

--> Meeting tussen de verlichte despoten
(The yeti in de burger king)

--> Ballenspel der reuzen in reuzestad
(The yeti in de Dome van Real Madrid Basketball)

Te gekke coole en grave dingen dus en die hoor en zie je morgen in alweer een ‘vandaag’

Je vindt het op http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/