Vandaag 12 oktober: Dag 4

Onder het motto: Geeft er een lap oep! We waren om 10 uur ’s morgens paraat bij Circo Price om er onder een lekker Spaans zonnetje onze kisten uit de trailer te lossen en ze onder het afdak te rijden in afwachting van verder conservering. Ja, zo klinkt het wel goed. Het ging eigenlijk wel hard, op een uurtje waren we leeg. Spanjaarden doen een siesta van 14u tot 17u omdat het dan wat warm is om te werk. Ik ga u eens wat vertellen: een belg werkt gewoon door. Alleen ik maalde er niet om. Ik word er ten slotte voor betaald om dat te doen dus het is een mooie zaak dat ik mijn hele kistenhandel kon optimaliseren. Mijn lampjes mooi gelabeld en de hele zaak onder de loupe genomen, zodat er niets in de weg staat van het goed functioneren van de hele set. Goed begonnen, half gewonnen is hier zeker op zijn plaats. Een ietwat leuk gegeven was dat de cast van dat ander circus daar ook rondliep en er enigszins beter uitzag dan de avond ervoor toen ze hun horror ten beste brachten. Ach, wat is dit toch een mooi leven. Het werd 25 graden en je voelde je goed want alles kwam optimaal te staan. Toen we er mee klaar waren, was het tijd voor een bescheiden tapas-afternoon-moment. Als het waren de eerste van ongetwijfeld veel caravan-rocks die nog gingen volgen. Met op de achtergrond een accordeon en een gitaar komt het echt helemaal goed. Eten gingen we dan doen bij de italiaan ( cliché cliché),alwaar ht tijd was voor pizza ( cliché cliché). Onder het oog van de jarige onder ons was het een mooie dag geweest en namen we (mijn tourmaat en ik) afscheid van de hele meute en begaven ons richting dat bekende adres: Matrasweg 101 in Dromenland. Ja, het is 101 want 100 is het bed dat ik gisteren gebruikte en dat is een projectje voor morgen om het weer slaapklaar te krijgen. Het komt goed , maakt u zich vooral geen zorgen. Het nationale feestgedruis van vandaag was in het laat in de straten wel te merken wil ik er tot slot nog wel even aan toevoegen. Het ging er zo goed als incidentloos aan toe al heb je altijd heethoofden die geen water kunnen vinden om zichzelf te blussen. Dan maar uit pure frustratie van het geen geld hebben voor het kopen van een fles bij de chinees ( onze favoriete zakenman, remember de zonnebril) even de stadskraan ten volle benutten. Ik zeg altijd moet kunnen, je bent in Spanje. Het is misschien de cultuur van die mensen. Ja, je weet het niet. Ik leer het nog wel, kben hier nog wel even. Zo, het enige wat ik nu nog kwijt wil is dat ik hoop dat er iets aan onze installatie is dat toch op de duur begint te lijken op een ooivaar. Vraag me nu nog niet wat en vraag me ook nog geen clous maar laat me zeggen dat het jullie enige tijd zal zoet houden.

Ik zie jullie ook allemaal graag.


Adios amigos

The yeti


Preview voor morgen

--> Gebouw der kunst vereerd met lopend kunstwerk
(The yeti gaat naar het Prado)

--> Meeting tussen de verlichte despoten
(The yeti in de burger king)

--> Ballenspel der reuzen in reuzestad
(The yeti in de Dome van Real Madrid Basketball)

Te gekke coole en grave dingen dus en die hoor en zie je morgen in alweer een ‘vandaag’

Je vindt het op http://theadventuresoftheyeti.blogspot.com/